03 Ocak 2006

O DOĞMADAN ÖNCE BİZ NELER YAPIYORDUK Kİ?!.....

Sevgili Burcu beni sobelemiş....
"Hayatımızda çocuklarımızdan sonra neler değişti?" diye sormuş....
Bir bakalım!...
Tam 9 yıl 3 ay öncesine (Bartu için 10 yıl ama!!..) dönmem gerekiyor .
23.09.1996 sabahı ilk yaşadığım şey şaşkınlıktı... Öyle Türk filmlerindeki gibi bebeğimi elime alır almaz büyük bir aşk yaşamadım anlayacağınız. Sevgisi gün be gün büyüdü ve içime sığmaz oldu :)
Eve geldikten sonra....
İşte film buradan sonra koptu!!... Çünkü benim oğlum uyumayan ve de "gazman" bir bebekti. Tam 1,5 yaşına kadar biz uykuyu unuttuk. Gecede en az 10-15 kere kalktığım olurdu. Eşimle nöbet çizelgemiz bile vardı. Sabahları nasıl kalkıp işe gidebiliyordum, hala şaşıyorum. 1,5 yaşından sonra ise bu gece uyanmaları birden bitti. Şaka değil... Biz 3-4 gün eşimle uyanmaya devam ettik ama Bartu mışıl mışıl uyumaya başladı...
Sonrası ise o kadar hızlı geçti ki!!...
Ne zaman yuvaya başladı, ne zaman 1.sınıf oldu farkına bile varamadım doğrusu...
Şimdi kocaman bir adam oldu neredeyse....
Yazın, bizim tatillerimiz kısa olduğu için onu anneanne ve babaannesine göndeririz hep. Bizden ayrı da tatil yapar anlayacağınız. Yatılı bakıcımız olmadan önce Bartu'nun evde olmamasını fırsat bilip yapamadığımız her türlü aktiviteyi yapmaya çalışırdık bu kısa tatillerde. Aslında o yokken eve girmek istemezdik ikimizde. Ev bomboş geliyor o zaman. Birbirimize bakıp, "yaaa... o doğmadan önce biz ne yapardık" diye düşünürdük. Hala da öyle....
Bir de doğumla beraber (hatta hamile kaldıktan sonra) öyle herşeye ağlayan birisi oldum ben. Eskiden böyle değildi. Şimdi apartmandan bir gelin bile çıksa gözlerim doluyor. Gerçekten!!... Hele bir de okul törenleri, gösterileri olmuyor mu?!... Yuvadaki ilk gösterisinde ağlamaktan çektiğim tüm resimler flu ve yamuk çıkmıştı!!... Cuma günleri okuluna uğramak istemiyorum. Bayrak töreninde okunan İstiklal Marşı'nı duyduğum anda , hele ufaklıkların okumasını gördüğüm anda güneş gözlükleri hemen göze... isterse kar yağsın farketmez!!....
Başka neler değişti?....
(*) Çocukla gidilebilecek tüm mekanlar keşfedildi.
(*) Haftasonları servis şoförü olundu (antremanlar, kurslar, doğumgünleri... hepsine taşıyoruz beyefendiyi!!..).
(*) Yaz tatilleri kaydıraklı havuzların ve bol çocuğun bulunduğu otellerde yapılmaya başlandı (öyle sessiz tatil falan yok anlayacağınız!!..).
(*) Bol gürültülü ortamlarda da arkadaşlarla sohbet edilebileceği öğrenildi.
(*) Daha önce birbirimize sesimizi bile yükseltmemiş biz (ben ve eşim) konu Bartu olunca nasıl kavga edebileceğimizi öğrendik :))
(*) Kitapçılarda ne kadar çocuk yetiştirme kitabı varsa alındı, okunmaya başlandı ama yarısına bile gelmeden "bunu yazanlar hiç çocuk yetiştirmemiş" denildi...
(*) Bilimum hikaye kitapları neredeyse ezberlendi, çocuk filmleri seyredildi. Hatta defalarca seyretmekten DVD'ler bozuldu!!...
(*) Çalışma düzeni beyefendinin isteğine göre yeniden düzenlendi. 13 yıllık bankacılık kariyerine son verilerek, çalışma saatleri daha esnek olan farklı bir işe başlandı.
(*) Koyu Beşiktaşlı olan ben, Fenerbahçe maçlarını kaçırmaz olduğum gibi şampiyonluk kutlamalarına bile katıldım!!...
Her gün, her dakika büyüyen sevgisiyle iyi ki doğurmuşum denildi......
Eveeet....
İşte cevaplarım bunlar Burcu.
Ben de DİLEK ve MOM'ı sobeliyorum!!...... Hadi bakalım yazın, hayatınızda neler değişti?....

7 yorum:

Doruk dedi ki...

Aferin Damla, ödevini harika yapmışsın:))) Öncelikle Bartu'ya bayıldım, ne yakışıklılık bu böyle. Uyurken nasıl da masum oluyorlar değil mi? Biliyor musun ki ben de Beşiktaş'lıyım ve diğerleri Fenerbahçe'li. Ben de Fenerbahçe marşını ezbere biliyorum kadere bak:) İyi ki varlar.

DAMLA dedi ki...

Onlar olmasaydı biz ne yapardık?... Di mi?!...
Bu arada sen de emen okumuşsun hani!....

ZeYNeP dedi ki...

Damla ,
Ne güzel ifade etmissin oncesini ve ozellikle sonrasını , okurken kendimi okudum ,
Ulus ta 2 yıl hiç uyumadı , yarım saat arayla uyandım hep sabaha kadar eşim kalkamazdı saglık sorunları var onun yatardı yavrum.Nasıl calıstık bilmiyorum, bende 1,5 yıldır evdeyim 2 yasından sonra ben bakmaya basladım oğluma sonunda! ne guzel duygu o 24 saat beraber olmak canınla... ve aynen bizde hep dusunuyoruz ne yapıyorduk diye ! Oğlusum su anda 40 aylık, 3 yas yani. Darısı basımıza sağlıkla inşallah, oğlunu kocaman optük Ulus la birlikte,

Herzaman birlikte olun ailecek, sevgiyle ve saglıkla,

Figen

Dilek'ce dedi ki...

Damla, tesekkürler soben icin en yakin zamanda cevaplayacagim. Hayatimda bircok sey degisti mutlaka. Güzellikleri oldugu kadar güzel anlatabilecek miyim bakalim;)Tabi zor seyleri de unutmamak gerek:)
NEyse bilgisayarimla ilgili seyleri yoluna koyar koymaz cevaplayacagim!
Sevgiler ve tekrar mutlu yillar size!

DAMLA dedi ki...

Figen'cim
o büyük sevgileri olmasaydı katlanabilirmiydik bunca yorgunluğa...

DAMLA dedi ki...

Dilek'ciğim,
cevaplarını merakla bekliyorum!!...

Gün dedi ki...

Harika şeyler yazmışsın :) Bu arada iyi tatiller :))